来往浑无著,虚空自古今。卷舒如有意,隐现亦何心。
不霈高天雨,旋留邃谷阴。风来时莫测,敛迹尔应深。
猜你喜欢
农家望汝卜年丰,似絮如峰陟不同。
纵有浓阴工阁雨,略无定态喜随风。
往来与月为仇敌,舒卷和天尽蔽蒙。
安得竦身腾汗漫,叫开阊阖扫长空。
龙似瞿唐会,江依白帝深。终年常起峡,每夜必通林。
收获辞霜渚,分明在夕岑。高斋非一处,秀气豁烦襟。
自是无心物,依稀似有心。因风才冉冉,酿雨忽沉沉。
一末绅朝岭,重檐帽晚岑。丁宁休蔽日,我欲耀阳林。
白云高洁倚愁空,本谓无心与我同。奈何一夕阳风发,吹到巫山十二峰。
郁郁疑非雾,融融散薄阴。油然天下泽,淡若岭头心。
适意自舒卷,有容谁浅深。朝来殊未起,幽谷閟龙吟。
东西那有碍,出处岂虚心。晓入洞庭阔,暮归巫峡深。
渡江随鸟影,拥树隔猿吟。莫隐高唐去,枯苗待作霖。
楮桕霜华细,蓝田玉色鲜。全无针线迹,宁费绮罗钱。
照席凝冰洁,铺床夺锦妍。卷舒皆自在,表里出天然。
莹彻明无滓,温柔软胜绵。姜公闻必喜,杜甫见还怜。
素质诚无让,红尘已断缘。银屏非等伍,石枕惯周旋。
野客深相结,豪家定弃捐。不劳寒女织,唯称老夫眠。
光彩生虚白,真纯绝外铅。阳生春浩浩,暖快腹便便。
盖覆功非浅,清虚理不偏。致身天地外,迥出羲皇前。
睡去山云热,情空海月圆。梅花频入梦,香影绕林泉。
琼姬亦垂顾,丰姿美婵娟。邀我登广庭,恍惚游钧天。
天风杂环佩,上谒瑶华仙。遗我不死药,授我长生篇。
使我颜色好,犀齿还榴编。苍容返朱唇,绿鬓垂华颠。
方瞳复如漆,碧沼浮疏莲。从兹久住世,游戏三千年。
我闻而喜忽惊寤,但见清虚满室月白云翩翩。