我逢除夕已三十,去岁岁除如昨日。年年买酒作岁馀,不觉黄金易挥掷。
轩空茫茫星复霜,旧来儿子今昂藏。今人惟恨去古久,壮老那知翻覆手。
镜中颜色天不欺,世上功名我何有。去年有弟东西头,今年望云相向愁。
好书好茗只独领,燕市得识荆高不。客中有鱼亦可餐,谒天烧桂非为官。
儿支门户阿母欢,我得闭门风雪寒。王城之高插青昊,万虫扰扰各饥饱。
一笑应成独醒狂,五更定忆江南好。嵎夷日出天下春,万人心目殊新陈。
先生在尘亦欢喜,径知魏晋非徙秦。且上高楼望穷北,望君如我好颜色。
更如引吭哦新诗,江北江南春一时。
猜你喜欢
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。