吾友晏君弼群丧其良匹作此唁之
殃祸非一端,爱者胡可死。丈夫健官骸,不能保妻子。
蚩蚩众生心,大戚尽如此。岂知太仓中,万化若弹指。
入门殚张目,荆棘在床几。依稀想声容,终愤不神似。
牵裾幼依依,施衣妪泚泚。日落启愁城,风来伫新鬼。
此情胡然知,昔我常遘尔。寄语同病人,达观保其齿。
人命孰逾百,所欠后先耳。念彼泉下人,弃我犹敝屣。
试令易地居,渠苦我何委。爱深当虑兹,况君知命理。
殃祸非一端,爱者胡可死。丈夫健官骸,不能保妻子。
蚩蚩众生心,大戚尽如此。岂知太仓中,万化若弹指。
入门殚张目,荆棘在床几。依稀想声容,终愤不神似。
牵裾幼依依,施衣妪泚泚。日落启愁城,风来伫新鬼。
此情胡然知,昔我常遘尔。寄语同病人,达观保其齿。
人命孰逾百,所欠后先耳。念彼泉下人,弃我犹敝屣。
试令易地居,渠苦我何委。爱深当虑兹,况君知命理。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。