种蕉
种蕉南窗下,竦立如奚奴。流离三岁馀,百遇无一舒。
小园忆京华,半亩颇自娱。铜驼已荆棘,敢复期还珠。
自我窜山谷,补被弃琴书。农夫丧其耒,泛若秋塘凫。
踵门受一廛,捆屦乃寡徒。但恃舌能耕,略有砚可畬。
失居受以旅,于斯见盈虚。南中当早春,膏润滋畦蔬。
司农劝东作,青纮躬秉锄。我无郭外田,差免吏卒呼。
时难惭苟全,局促辕间驹。洗心听夜雨,梦觉思江湖。
种蕉南窗下,竦立如奚奴。流离三岁馀,百遇无一舒。
小园忆京华,半亩颇自娱。铜驼已荆棘,敢复期还珠。
自我窜山谷,补被弃琴书。农夫丧其耒,泛若秋塘凫。
踵门受一廛,捆屦乃寡徒。但恃舌能耕,略有砚可畬。
失居受以旅,于斯见盈虚。南中当早春,膏润滋畦蔬。
司农劝东作,青纮躬秉锄。我无郭外田,差免吏卒呼。
时难惭苟全,局促辕间驹。洗心听夜雨,梦觉思江湖。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。