庐山道中
尘劳久何酬,随分聊看山。傍风宿酲消,靧面朝霞殷。
高寒敝心目,渐觉稀绤单。鸣空佩璆然,楚女低云鬟。
即此异人境,讵必穷跻攀。
汉江非远窜,庐岳此经行。陟险凭云气,寻幽认水声。
香炉时隐现,石镜昼阴晴。缀壑青莲净,悬崖秀瀑明。
烟霞一投迹,松桂乃遗荣。雅抱丘中想,犹迷物外情。
将从逋客谢,徒愧昔贤名。今夜东林月,寥寥猿鹤惊。
叠叠苍峦别是天,往来即是地行仙。
拨云峰底落红雨,冷翠谷中浮紫烟。
树色净依山色古,樵声清共瀑声传。
远公不作渊明醉,结社徒然怀白莲。
尘劳久何酬,随分聊看山。傍风宿酲消,靧面朝霞殷。
高寒敝心目,渐觉稀绤单。鸣空佩璆然,楚女低云鬟。
即此异人境,讵必穷跻攀。
沿路梅花管送迎,庐山初别雪初晴。
若无急事相驱役,有酒人家便不行。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。