阴魄出海上,望之增苦吟。冷搜骊颔重,寒彻蚌胎深。
皓气笼诸夏,清光射万岑。悠然天地内,皎洁一般心。
猜你喜欢
万里清光不可思,添愁益恨绕天涯,谁人陇外久征戍,
何处庭前新别离。失宠故姬归院夜,没蕃老将上楼时。
照他几许人肠断,玉兔银蟾远不知。
月是寻常月,云胡迥鲜洁。老火日就灺,尽扫群阴屑。
三万顷天秋作底,连天灏气清如水。金波炫转光流澌,团团曷若初学眉。
玉虹跨水腰百围,翩然飞佩湖云低。尺箠缓把单于笞,且复鞭虹随月飞。
月中先枝少年日,老蟾老兔曾相识。镜里功名两鬓青,却碾冰轮洞八纮。
一年一度中秋夜,十度中秋九度阴。
求满直须当夜半,要明仍候到天心。
无去照处情非浅,不睡观时意更深。
徒爱古人诗句好,何堪千里共如今。
空碧无云露湿衣,群星光外涌清规。东楼莫碍渐高势,
四海待看当午时。还许分明吟皓魄,肯教幽暗取丹枝。
可怜半夜婵娟影,正对五侯残酒池。
清商才过半,皓魄最宜圆。自是秋光好,非缘人意偏。
一宵歌吹地,万里雪霜天。忍见西楼下,佳期又隔年。
景色平分一半秋,广寒宫阙素光流。嫦娥此夜勤妆束,玉鉴高悬十二楼。
三十六旬内,此时心赏并。
中分九秋夜,占断百宵明。
冷照兰闺澈,光含绮席清。
谁知沧海曲,珠蚌最盈盈。
天时与人意,龃龉旧无疑。
坐久翻遗恨,光来已后期。
行云凝黛色,见跋费金枝。
况复轮来夜,笙歌继夕曦。