夜梦亡友何梅士觉而赋此
故人一别流水东,我悲朝露齐翁童。
理为万劫不复值,胡意梦中忽一蓬。
谈笑颜色一如昨,我亦知尔为鬼雄。
自言回航为迹西方之彼美,相援忽堕沧海中。
舟师大呼急相救,已果鱼腹难为功。
感君悲念特一致,告以友谊自此终。
我闻尔死死于东京脚气病,警疑欲问词复穷。
此时相见不忍别,坐对唯有明双瞳。
促膝犹在东大陆书局之楼上,撒手刹那千界空。
迩今书局已迁徙,我亦长辞故地毋乃与尔同。
神州事变日益急,方以病亡为尔惜。
今知拯弱横葬沧海东,男儿壮举何悲泣。
况复捐躯从知己,同种同心此爱一。
我惊此梦百感来,灯火不温人语寂。
吁嗟呼,众生九道相轮移,动植沙石流转何离奇。
与尔有缘得再随,不知尔为何物,我为何物在何时。
故人一别流水东,我悲朝露齐翁童。
理为万劫不复值,胡意梦中忽一蓬。
谈笑颜色一如昨,我亦知尔为鬼雄。
自言回航为迹西方之彼美,相援忽堕沧海中。
舟师大呼急相救,已果鱼腹难为功。
感君悲念特一致,告以友谊自此终。
我闻尔死死于东京脚气病,警疑欲问词复穷。
此时相见不忍别,坐对唯有明双瞳。
促膝犹在东大陆书局之楼上,撒手刹那千界空。
迩今书局已迁徙,我亦长辞故地毋乃与尔同。
神州事变日益急,方以病亡为尔惜。
今知拯弱横葬沧海东,男儿壮举何悲泣。
况复捐躯从知己,同种同心此爱一。
我惊此梦百感来,灯火不温人语寂。
吁嗟呼,众生九道相轮移,动植沙石流转何离奇。
与尔有缘得再随,不知尔为何物,我为何物在何时。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。