梅枝正压垂垂雪。梅梢又上娟娟月。雪月与梅花。都来作一家。
也知人世暂。有聚翻成散。月落雪消时。梅花剩几枝。
猜你喜欢
千林摇落群芳歇。梅花冷伴中庭月。巷柝一声声。幽闺香梦惊。
锦衾羞彩凤。灯影和愁共。梦影杳如烟。乌啼霜满天。
女红夜半忙无了。北风凉透灯光小。几缕擘红丝。芙蓉穿一枝。
三更窗乍白。莫是天将雪。呼婢卷帘看。满阶清月寒。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。