平生远尘事,畏触忧患端。矧兹值多故,而敢怀自安。
寄身涂旅中,戚戚苦饥寒。为生耻无庸,缉遗守微官。
虽云匪多秩,所职期可观。顾非周员器,轨事仍独难。
蹇予亦何为?俯仰徒长叹!
猜你喜欢
情怀犹是昔年人,岂料侵寻八十身。
灯下看书方觉老,花前阙酒始知贫。
玉非鼠朴何劳辨,鱼与熊蹯各自珍。
万事回头已陈迹,为君一笑落纱巾。
宦游轻用不赀身,歛退今为省事人。
唾俟面乾元不校,羹忧手烂更谁嗔?时分邻瓮双瓶绿,永谢官仓五斗陈。
最好暮秋溪上路,柴门月色向人新。
尺寸虽无补县官,此心炯炯实如丹。
羯胡未灭敢爱死?尊酒在前终鲜欢。
亚父抱忠撞玉斗,虞人守节待皮冠。
纵言老病摧颓甚,壮气犹凭後代看。
东园桃与李,白日忽蹉跎。左右佩双璜,徙倚引芳柯。
寒衣欲谁待,春风扇微和。齐心同所愿,结根太山阿。
种树先芝桂,裁衣度薜萝。敝图悬祖炳,败絮拥妻罗。
丘壑驰驱甚,玄虚色相多。市朝无拘管,何处不渔蓑。
紫芝黄独几回新,霜雪山中又见春。万古光阴双过客,五年江海一归人。
豺狼满地无行路,戎马他乡有战尘。浉水河边钓台上,分明天与此闲身。
平生踪迹惯飘蓬,短棹从教西复东。借问乡园从别后,一旬清思属中庸。
已承恩诏许还山,又被虚名繫一官。每向班行嗤老丑,空耽典籍尚寒酸。
妨贤政自惭公论,窃禄能无愧素餐。早晚还应乞身去,石田茅屋伴清欢。