《护生画集》第三集诗 其一
邻家有老妪,孓燃一孤身。谁为慰孤寂,一匹白鼻豚。
夜宿妪床下,昼眠妪脚根。晴日访友去,蹒跚到前村。
老妪一声哨,踊跃返柴门。会意远胜狗,解语近似人。
有时坐妪膝,如祖抱幼孙。哈哈复哮哮,宛如叙天伦。
秋旱直到冬,是年逢岁凶。老妪生计拙,箪飘屡屡空。
地主索租税,一刻缓不容。老妪无奈何,卖豚与富翁。
富翁来牵豚,豚匿破笥中。老妪仰天哭,涕泪流满胸。
邻人皆心酸,富翁耳若聋。麻绳索豚颈,牵之过桥东。
邻家有老妪,孓燃一孤身。谁为慰孤寂,一匹白鼻豚。
夜宿妪床下,昼眠妪脚根。晴日访友去,蹒跚到前村。
老妪一声哨,踊跃返柴门。会意远胜狗,解语近似人。
有时坐妪膝,如祖抱幼孙。哈哈复哮哮,宛如叙天伦。
秋旱直到冬,是年逢岁凶。老妪生计拙,箪飘屡屡空。
地主索租税,一刻缓不容。老妪无奈何,卖豚与富翁。
富翁来牵豚,豚匿破笥中。老妪仰天哭,涕泪流满胸。
邻人皆心酸,富翁耳若聋。麻绳索豚颈,牵之过桥东。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。