留春无计奈春何,满地莺声绿树多。痴蝶纷纷少情思,尚饕馀馥抱残柯。
猜你喜欢
新叶张翠幄,落花作红茵。
山蔬旨且柔,家酿清而淳。
以我垂老境,送此将归春。
我固惜流年,春亦记陈人。
江山处处佳,风月日日新。
蹇驴度松冈,短楫横烟津。
兰亭人已远,遗韵犹清真。
却下木栅市,天风吹角巾。
银花凿落从君劝,金屑琵琶为我弹。
不独送春兼送老,更尝一着更听看。
三月三十日,春归日复暮。惆怅问春风,明朝应不住。
送春曲江上,眷眷东西顾。但见扑水花,纷纷不知数。
人生似行客,两足无停步。日日进前程,前程几多路。
兵刀与水火,尽可违之去。唯有老到来,人间无避处。
感时良为已,独倚池南树。今日送春心,心如别亲故。
武陵山下朝买船,风吹宿雾山花鲜。
万家笑语横青天,绮窗罗暮舞婵娟。
小鬟折花叩船舷,玉琖写酒酬金钱。
朱梦飞动浮云巘,天外筦箫来宛转。
断桥人行夕阳路,楼观琉璃影中见。
酡颜未分骅骝催,烛人坐客犹徘徊。
岂知阊阖门边住,春尽不见芳菲开。
日月纷纷车走坂,少年意气何由挽。
洞庭浪与天地白,尘昏万里东浮眼。
黑貂裘敝归几时,相见绿树啼黄鹂。
荣华俯仰忧患随,命驾吾与高人期。
杨花榆荚满天飞,九十风光别我时。凫鹜成行报公事,簿书中作送春诗。
二年江上见春归,预想重来我未回。
淹速世间谁料得,只应相遇且衔杯。
不等薰风已问津,小楼无处认蹄轮。
极知中岁难为别,未必明朝不是春。
黄鸟闹时山寂寂,绿阴深处水粼粼。
老来宁与芳菲竞,俯仰人间迹已陈。
莫埽林下花,花存春尚在。一随南风散,飘忽不可待。
四时相乘凌,万物随变改。不如玩三秀,忘年蹈云海。