远公禅门秀,宴坐东林里。绝迹避喧嚣,不渡虎溪水。
抑且偶忘形,相邀过清泚。忽闻于菟声,大笑不能已。
元亮帻欲欹,脩静冠将委。丰采动林峦,声音响涯涘。
逸韵当时称,高风后人纪。载瞻抚斯图,咏歌仍仰止。
猜你喜欢
典午乾坤迹已陈,东林聊复避风尘。虎溪偶过何须笑,似笑清谈解误人。
远公三笑地,陶陆是同流。明月清溪晚,凉风碧树秋。
高怀轶今古,馀韵出林丘。自愧牵缨冕,宁同莲社游。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。