片玉侵寒折,零文见断虫。
远沈冈草际,半露堑冰中。
迹著人何在,年销事已空。
唯闻坏陵柏,相吊起悲风。
猜你喜欢
何代经兵火,终年委雪霜。
文章谁黑白,首尾自参商。
琬琰那沦翠,尘沙渐变黄。
人生异坚石,抚汝重苍茫。
此地何时立,相传岁月多。
仅留残刻在,免得后人磨。
剥处补苍藓,断痕穿细莎。
欲知前代事,几度读来讹。
百尺丰碑立路南,尽停车马试来看。
不知神道是谁墓,为问康王何休官。
初谓流传须悄永,安知磨灭已漫漫。
姓名不足标青史,休把将来碇石看。
野火焚犹在,装池见宛然。数行铭瘗鹤,几叶拓轻蝉。
完损神难合,摩挲癖可传。较他嗤没字,片纸亦前贤。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。