赵松雪八骏图
赵家王孙擅好书,更复画马如江都。
尝从玉堂罢春直,惯写天马随监奴。
马来西宛龙八尺,势或怒惊如鹊立。
似疑初浴荥河波,身上龙纹五花湿。
王孙写骏不写形,运思已入天机精。
都将临池古书法,落笔一扫千人惊。
今逢此图乃八匹,老我见之唯叹息。
人间驽马漫纷纭,天上龙文谁购得。
忆昨八骏登瑶池,昆仑万里天西陲。
风行电迈景恍惚,翠蕤不动天王旗。
古来八骏虽已矣,房星在天还不死。
雄姿伏枥世岂无,胡乃唯称穆天子。
赵家王孙擅好书,更复画马如江都。
尝从玉堂罢春直,惯写天马随监奴。
马来西宛龙八尺,势或怒惊如鹊立。
似疑初浴荥河波,身上龙纹五花湿。
王孙写骏不写形,运思已入天机精。
都将临池古书法,落笔一扫千人惊。
今逢此图乃八匹,老我见之唯叹息。
人间驽马漫纷纭,天上龙文谁购得。
忆昨八骏登瑶池,昆仑万里天西陲。
风行电迈景恍惚,翠蕤不动天王旗。
古来八骏虽已矣,房星在天还不死。
雄姿伏枥世岂无,胡乃唯称穆天子。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。