题方道人壶□诗
仙城芙蓉青匝溪,郁萧琼馆开浮黎。
飞甍仰空不可跻,青壁直上缘金梯。
仙人星冠紫霞服,万□不死中冥栖。
山中芝田春雨熟,绿叶如掌人参齐。
君曾学仙炼仙骨,丹经夜读灯燃藜。
华星荣荧云月澹,桂树露湿青鸾啼。
东来却访赤松子,溪上白石犹眠羝。
仙人为惜别意远,水墨写尽仍笺题。
仙山本似玉壶好,别□天地无端倪。
只愁洞口缘烟满,咫尺春涧桃花迷。
君今东游几千日,青□已涴人间泥。
岂无黄精扫白发,落日易接红尘低。
每从画里见山水,但觉扰扰随醯鸡。
山中仙人定相忆,每鹤颇寄书来迟。
归时为问守鼎虎,药□分我才刀圭。
仙城芙蓉青匝溪,郁萧琼馆开浮黎。
飞甍仰空不可跻,青壁直上缘金梯。
仙人星冠紫霞服,万□不死中冥栖。
山中芝田春雨熟,绿叶如掌人参齐。
君曾学仙炼仙骨,丹经夜读灯燃藜。
华星荣荧云月澹,桂树露湿青鸾啼。
东来却访赤松子,溪上白石犹眠羝。
仙人为惜别意远,水墨写尽仍笺题。
仙山本似玉壶好,别□天地无端倪。
只愁洞口缘烟满,咫尺春涧桃花迷。
君今东游几千日,青□已涴人间泥。
岂无黄精扫白发,落日易接红尘低。
每从画里见山水,但觉扰扰随醯鸡。
山中仙人定相忆,每鹤颇寄书来迟。
归时为问守鼎虎,药□分我才刀圭。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。