楚人一炬秦灰冷,汉室金汤迁洛鼎。九枝赤日丽中天,人间爝火齐销泯。
何物小尉龙川陀,称王已足帝为何。黄屋左纛不数世,楼船横浦来伏波。
鋹祖孙亦狡悍,手取潮韶桂容管。刺史谁呼属洛州,风流天子春光满。
珍珠沟水火山香,璇房银殿相煇煌。那知身作降王长,茂陵玉碗难终藏。
粤中自昔成战垒,负贩侯王今已矣。朝汉高台落日寒,呼銮古道悲风起。
我登粤秀俯众山,海天如镜无波澜。圣人当阳百灵顺,中原瑞气涵诸蛮。
分茅铜柱不可攀,长与罗浮四百三十二峰同孱颜。
猜你喜欢
近海松涛引百川,不堪流水似流年。人登画阁忘南武,谁立空山忆九贤。
乱草有花皆宿蝶,夕阳无地不侵烟。三城鸡犬非前物,鼠杂狐狸踞稻田。
攀萝犹觉苧衣单,短壑松阴午亦寒。孤鸟带风来郭外,片云浮雨过江干。
高低远树如烟织,浓淡青山入画看。万里晴空堪眺望,晚来杯酒正交欢。
宇宙皇图远,山川霸气收。
唯余汉时月,犹照越台秋。
天迥明城树,云空敛海楼。
清光对尊酒,莫作古今愁。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。