长风缥缈赴瀛海,吹落数朵青莲花。孤舟雪尽正东下,云外玉屏张九华。
天低积铁壁孤倚,梯石横嵌蹋龙尾。豫樟十抱翻回飙,俊骨无声半空起。
传言灵气钟盘陀,上寺下寺云嵯峨。玉京群帝白昼下,亦应旌旗相荡摩。
却瞻齐山渺难识,洞天卅二无颜色。虎豹噤声林木尽,兵戈世外仍消息。
日夜山边走怒潮,蓉溪荻港萧条极。兴衰之事不足陈,江翻岸倒空千春。
兹山得名自李白,怅望书堂无复存。兴酣落笔凌绝顶,只今谁是谪仙人?
猜你喜欢
九华宜带雪,故故仲冬来。翠扫忺梳洗,玄冥未剪裁。
骤观疑旧识,近看若新开。曾说壶中玩,多应小有才。
马上行人思九华,飘飘高兴满天涯。排空峭石生玄笋,落日奇峰挂赤霞。
仙掌九秋倾露屑,天河半夜碍星槎。云中五老应招手,呼我来游太乙家。
扁舟重过九青莲,极目空明思浩然。
可是画工烦刻画,只因山骨偶枝骈。
风高迥认龙腾海,云散初疑剑插天。
剩采太湖嵌孔石,南窗排列伫飞仙。
宿月鸥凫立浅沙,落花芦荻露人家。
天寒夜静长无物,一片清江浸九华。
将齐华岳犹多六,若并巫山又欠三。
好是雨余江上望,白云堆里泼浓蓝。
山到东岩好,横开翡翠屏。招提含宿雨,洞壁倚寒星。
杖底千峰小,烟中九子青。昔人曾燕坐,天柱一荒亭。
天河秀出九芙蓉,白也诗词信是工。
我欲依然名九子,人情山意两融融。
江山青芙蓉,遥遥隔秋浦。九茎风露寒,万壑烟霞古。
瑶草含芳春,青松立亭午。安得一把茅,移家白云坞。