入山秦人曾避世,流水今日浑忘机。野云缥缈自来往,仙洞幽深疑是非。
坐爱瀑布午阴直,尚余桃花春暮飞。此中信步不知远,重问前津知者稀。
猜你喜欢
木缺桥横一径微,断烟残霭晚霏霏。
十年倦客明双眼,五月游人换夹衣。
翠峡束成寒练静,苍崖溅落素鲛飞。
尔来自笑痴顽甚,著处吟哦不记归。
武陵溪水清无尘,武陵桃树花长春。会买渔舟谢宾客,来作武陵山下人。
秦人洞府晋人溪,碧草红桃处处迷。流水至今堪怅望,问津从古失端倪。
山川非复壶中见,鸡犬犹传云外啼。顾视人间真敝屣,为烦仙子托幽栖。
露暗烟浓草色新,一翻流水满溪春。
可怜渔歌父重来访,只见桃花不见人。
桃源红映赤城霞,洞口春开度索花。拟傍东方啖桃实,不随刘阮问胡麻。
桃源流水带花香,飞瀑通身度石梁。仙掌忽开青菡萏,神楼刚曝翠衣裳。
难将隐影传张硕,谁许同来挈阮郎。翻趁出山泉水活,寄流清泪教君尝。
桃花深处蜜蜂喧,山近前峰鸡犬村。
若有胡麻泛流水,武夷转作武陵源。
桃源花发几番春,闻说渔郎此问津。秦帝漫劳方士遣,神仙已是避秦人。
嘉树风生玉宇香,莺飞燕舞弄春阳。归来井邑皆如旧,始觉仙家日月长。