北通州道中
路出通州道,途中景色真。枯杨空半腹,高塔露全身。
顿老秋前草,时飞雨后尘。壮游殊未已,憔悴苦吟人。
长安犹未到,南北早途分。行色仓皇走,车声历落闻。
近村多古木,沿路半荒坟。雁字书空未,飘飘意不群。
荒凉沙漠地,难入画中诗。野店泥为屋,新茔树作篱。
天低云作态,山瘦石争奇。解闷狂题句,车中得意时。
欲揽皇都胜,缁尘渐浣衣。途长惟马健,地广觉村稀。
边境风霜冷,胡天苜蓿肥。四千悲客路,才出已思归。
京城遥望见,暮色渐苍茫。树老风声劲,沙多日色黄。
客愁增异地,旅况入诗囊。一样关河景,此乡殊故乡。
路出通州道,途中景色真。枯杨空半腹,高塔露全身。
顿老秋前草,时飞雨后尘。壮游殊未已,憔悴苦吟人。
长安犹未到,南北早途分。行色仓皇走,车声历落闻。
近村多古木,沿路半荒坟。雁字书空未,飘飘意不群。
荒凉沙漠地,难入画中诗。野店泥为屋,新茔树作篱。
天低云作态,山瘦石争奇。解闷狂题句,车中得意时。
欲揽皇都胜,缁尘渐浣衣。途长惟马健,地广觉村稀。
边境风霜冷,胡天苜蓿肥。四千悲客路,才出已思归。
京城遥望见,暮色渐苍茫。树老风声劲,沙多日色黄。
客愁增异地,旅况入诗囊。一样关河景,此乡殊故乡。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。