黔首播百谷,上天苦少雨。
乾风吹白日,浮云不得聚。
桔槔声转促,炎热势未已。
去年患旱魃,龟坼竟千里。
百姓饥饿死,白骨弃荆杞。
尚闻边鄙上,胡人越辽水。
杀气暗代北,军士极罢靡。
供给讵千金,取用动倍蓰。
斯民足痛哭,国务吾安理。
徬徨烈士肠,呜悒向邻里。
何能控蛟龙,一起长江底。
时复驱熊罴,奋勇效战士。
戎轩自有律,天道终相倚。
忆昔掖垣日,殊恩惭亦屡。
每坐清梧阴,时对黄扉启。
归卧越江乡,五见垂杨树。
宸霄日回首,凤阙谁同语。
贤俊盈天下,所望非一二。
常恐负初心,涕泪中夜起。
猜你喜欢
我欲哭穷途,所惧世俗惊,出门复入门,掩泪且吞声。
唐虞邈难继,周孔不复生,承学百世下,我辈责岂轻。
杨墨斥已殚,释老犹纵横,拔本塞其源,力尽志未平。
吾道如曒日,薄食终必明。
一木虽独立,可支大厦倾。
夷风方变夏,孰能作长城?卓哉易箦公,垂死犹力行。
翟公冷落客散去,萧尹谴死人所怜。
输与桐君山下叟,一生散发醉江天。
衰颜非复昔年朱,几过黄公旧酒垆。
成败只堪三太息,是非终付一胡卢。
连天烟草迷归梦,动地风波历畏途。
辛苦一生成底事,躬耕犹得补东隅。
溪路人家尚阖扉,强扶衰惫著征衣。
百年朝露古所叹,一棹秋风吾欲归。
楚客长号沽白璧,汉宫太息遣明妃。
铄金消骨从来事,老矣何心践骇机。
头颅已可知,牙齿今复落,十步或再休,啜粥不及勺。
身依一蒲团,壁挂雨芒屩;对客辄坐睡,有问莫能酢。
念昔少壮时,心慕宦游乐。
初登平津馆,晚入征西幙。
雨暗骆谷烽,霜清散关柝。
登高望中原,气已吞雍雒。
宁知事大谬,憔悴理征橐,单车去梁益,健席下沔鄂。
还朝见故人,大马黄金络。
後来固多士,鵷鹭照台阁。
婆娑郎吏间,祗自取嘲噱。
历思从来事,无铁可打错。
幸得还故园,快若解束缚。
闾里通有无,情厚不为薄。
泥行事春耕,日曝毕秋获。
隔墙唤邻翁,浊酒聊共酌。
伐性戕生岂一端,暮年赢得是衰残。
齿牙零落畏大胾,毛发萧疏便小冠。
惜日每惊新历换,怯寒尚觉弊庐宽。
华山阻绝岷山远,安得冥鸿借羽翰?
楚些难招去干魂,正令舌在向谁论?中分白日归欹枕,全付青春与杜门。
凛凛咥人愁履虎,区区染指畏尝鼋。
残年誓报嗟何有?虚负明时养老恩。
半世狂疏践骇机,暮年持此欲安局?会凭香火消前业,已筑茆茨讼昨非。
薄俗惯看翻覆手,忧心空复倒颠衣。
烟蓑雪笠家风在,送老湖边一钓矶。