少陵薄文章,谓非道所尊。不读破万卷,何由闻斯论。
经史足驱使,今古堪胚浑。寂若万象灭,灿若众星繁。
根柢有至理,刊落皆陈言。以此为诗史,孰能穷其源。
猜你喜欢
中庭有一鸟,不飞亦不鸣。非不能飞鸣,但恐凡鸟惊。
问鸟从何来,仙山杳冥冥。白云壮羽翼,三年养始成。
有客知此意,见鸟两伤情。胸中起五岳,磊落何时平。
朔风吹玉树,叶叶起秋声。上有白鹤栖,下有蟋蟀鸣。
高天鸿雁来,河汉有馀清。念我故人子,结发事荣名。
离筵一分手,千载为伤情。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。