万山寒秋月,一苇寒秋波。美人理远棹,秋色低星河。
送君青雀舫,赠君金叵罗。别路不辞远,别酒不辞多。
良辰惜分袂,分袂当奈何。虽有千金装,何如《五噫歌》。
猜你喜欢
画阁联吟恰一年,此时分袂两凄然。云间归雁路何处,林里飞花香可怜。
远客青山皆别思,仙舟明月已无缘。怀君日后添离梦,寂寞荒村渡晚烟。
清世念遗民,常情重老人。
馈浆烦郡府,分胙媿乡邻。
获稻黄云卷,舂粳玉粒新。
膨脝自摩腹,一笑欲忘贫。
白发凄凉故史官,十年身不到长安。
即今天末吊形影,何日上前倾肺肝。
孤愤书成词激烈,五噫歌罢意卒酸。
此怀欲说无人共,安得相携素所欢。
木落霜清水鸟呼,扁舟夜泊古城隅。
吹残画角钟初动,低尽寒空斗欲无。
浪迹已同鸥境界,远游方羡雁程途。
高樯健席从今始,遍历三湘与五湖。
闲吟可是治愁药,一展吴牋万事忘。
不惜暮年酬倡绝,犹能作意答秋光。
偶上篮舆踏夕阳,醉魂困思两伥伥。
涧薪旋拾供茶灶,诗稿初成寄药囊。
村舍蓺麻驱鸟雀,牧童随草放牛羊。
归来徙倚衡门久,始觉中春已日长。
无食苦日长,无衣念秋近。
虽云老农圃,未害乐尧舜。
士生要弘毅,病在堕骄吝。
得丧才几何,哀哉以身徇!平生最耐事,霜雪亦满鬓。
忧患一洗空,吾道其少进。