漂泊身同不系舟,大江南北任沈浮。故园乍到翻如客,旧友重逢祇诉愁。
剩水残山新阅历,野田荒圃小勾留。眼前何计苏民困,话到沧桑泪欲流。
猜你喜欢
望里群峰入昊天,茫茫无尽走云烟。淩空惊舞生花笔,拔地高悬出水莲。
景到绝佳疑是幻,人登极顶便成仙。欲从崖畔寻归路,一片苍松雾海边。
屹立四千仞,缘回八百盘。藤萝孤寺合,苔藓一碑残。
风急龙髯断,云深鹤睡寒。兹山可招隐,吾亦挂吾冠。
三十六峰凝翠霭,数千馀仞锁岚烟。
轩皇去后无消息,白鹿青牛何处眠。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。