霁日雕琼彩,幽庭减夜寒。梅飘馀片积,日堕晚光残。零落偏依桂,霏微不掩兰。阴林披雾縠,小沼破冰盘。曲槛霜凝砌,疏篁玉碎竿。已闻三径好,犹可访袁安。
猜你喜欢
春景照林峦,玲珑雪影残。井泉添碧甃,药圃洗朱栏。
云路迷初醒,书堂映渐难。花分梅岭色,尘减玉阶寒。
远称栖松鹤,高宜点露盘。伫逢春律后,阴谷始堪看。
霁日彫琼彩,幽庭减夜寒。梅飘馀片积,日堕晚光残。
零落偏依桂,霏微不掩兰。阴林披雾縠,小沼破冰盘。
曲槛霜凝砌,疏篁玉碎竿。已闻三径好,犹可访袁安。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。
清世念遗民,常情重老人。
馈浆烦郡府,分胙媿乡邻。
获稻黄云卷,舂粳玉粒新。
膨脝自摩腹,一笑欲忘贫。
重楼杰阁倚虚空,红日苍烟正郁葱。
乡国归来浑似鹤,交朋零落不成龙。
人生真与梦何挍,我辈故应情所锺。
泪渍清诗却回棹,不眠一夜听鸣蛩。
长生固非道,得道自长生。书不传关尹,言谁契广成。
罗浮观日出,句曲听松声。闻说长安好,何妨醉太平。