吴山烟树复如何,老去登临感慨多。似说怒涛仍白马,还看远嶂只青螺。
三秋草色凌荷芰,万里閒云下薜萝。可惜江湖长浩荡,只供短发一高歌。
猜你喜欢
吴山入阛阓,佳气自苍苍。洞窈通仙隐,龙盘集吉祥。
犹宜雪后对,莫为岁寒妨。所历多酸鼻,兹山耿不忘。
城抱吴山出,皇都宋运催。湖光春霭乱,江色晚潮来。
梵刹朱轮转,鸤夷古殿开。幽探成怆恍,愁倚夕阳台。
远嫁天涯独怆神,岁寒犹是未归身。可怜第一峰头望,祇见江潮不见人。
清世念遗民,常情重老人。
馈浆烦郡府,分胙媿乡邻。
获稻黄云卷,舂粳玉粒新。
膨脝自摩腹,一笑欲忘贫。
重楼杰阁倚虚空,红日苍烟正郁葱。
乡国归来浑似鹤,交朋零落不成龙。
人生真与梦何挍,我辈故应情所锺。
泪渍清诗却回棹,不眠一夜听鸣蛩。
长生固非道,得道自长生。书不传关尹,言谁契广成。
罗浮观日出,句曲听松声。闻说长安好,何妨醉太平。
己巳被驿书,乙亥戒徂两,扶衰犯霜露,疲惫不可状。
夜行星满天,晨起鸡初唱,槁枝烧代烛,冻菜撷供饷。
三年走万里,天幸苟亡恙。
深知赋材薄,自笑得名妄。
宣温望玉座,何以待谘访?春江色如蓝,归舟行可榜。