夕阳衰草伴寒丘,老树阴风吹敝裘。月落孤城残角暮,钟鸣旅馆夜心秋。
独怜处世才无用,翻恨经年战未休。剩有东都闲故旧,同携鲁酒上高楼。
猜你喜欢
羲驭难留忽已西,东山犹带一痕低。能催古寺疏钟起,渐听孤城画角齐。
影入芦汀群雁落,光衔茅屋乱鸡栖。此时谁是销魂者,戍妇闺中最惨悽。
渡口和帆落,城边带角收。如何茂陵客,江上倚危楼。
抹野衔山影欲收,光浮鸦背去悠悠。
高城半落催鸣角,远浦初沉促系舟。
几处闺中关绣户,何人江上倚朱楼。
凄凉独有咸阳陌,芳草相连万古愁。
花前洒泪临寒食,醉里回头问夕阳。
不管相思人老尽,朝朝容易下西墙。
夕阳秋更好,敛敛蕙兰中。极浦明残雨,长天急远鸿。
僧窗留半榻,渔舸透疏篷。莫恨清光尽,寒蟾即照空。
影未沈山水面红,遥天雨过促征鸿。
魂销举子不回首,闲照槐花驿路中。
夕阳尽入笛声中,两岸樵渔一水通。杨柳已疏枫渐落,黄花浑未识秋风。
夕阳堪极目,况复近秋残。
寒逈横烟紫,江清照叶丹。
伍胥嗟路远,潘子念行难。
更有芜城恨,城空逼夜寒。