空际碧于澄,探奇拂曙登。千年藏古雪,五月遂无冰。
梦去疑庐阜,醒来得武陵。依稀星汉近,怅望六朝僧。
猜你喜欢
石室山人去不返,亭亭一柱玉当门。飞流恍听雷霆斗,怪石虚惊虎豹蹲。
梁帝斗坛荒草积,十仙题字古苔昏。闻道潜通三万里,几时骑鹿看真源。
善卷让位寻丹丘,逍遥居此岩之幽。
玉山宝房开瑰丽,茅茨土阶宁足留。
重岩磅礴启三洞,下为邃室高为楼。
楼疑蜃气化成阙,丹青缭绕虹霓浮。
室是白龙潜作藏,含精砥宝多琳镠。
中隆旁杀若覆鬲,气蒸乳滴同悬旒。
瑶缸璧拱互照映,交楣复壁相连句。
楼中百兽恣腾掷,怒猊渴虎凌飞虬。
亭亭玉柱贯当轴,狂怪未散掣其钩。
盐堆皛皛米崇廪,仙田作亩谁所耰。
室邃九门邃且珝,下受玉液流金沟。
飞流喷薄走户下,笙镛间作交鸣球。
潴为尾闾深莫渡,龙宅南隩司陈收。
搜珍抉宝横充溢,饭鉶食簋诚堪羞。
此公骑龙果安在,我欲御风从之游。
灵仙洞府足长往,下视浊世真蜉蝣。
夜听萧萧未涨溪,朝行滮滮已成泥。
可怜鸠取招麾速,谁似云知出处齐?野菊枝长半狼藉,江枫叶落正凄迷。
行人也识龟堂老,小榼村醪手自携。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。