东溪小步晚烟随,玉点花疏竹外枝。风袭袖香清满径,匆匆好处恨来迟。
猜你喜欢
颇怪梅花不肯开,岂知有意待春来。
灯前玉面披香出,雪後春容取胜回。
触拨清诗成走笔,淋漓红袖趣传杯。
望尘俗眼那知此,只买夭桃艳杏栽。
仙姿孤洁甚,不与众芳期。
的皪临寒涧,凄清闯短篱。
祗愁风作恶,最与雪相宜。
野叟心偏爱,莓苔古怪枝。
万木凋零尽,知经几度霜。
独余冰玉质,薰得梦魂香。
影入清泉唐,声传画角长。
每因春烂漫,惆怅失孤芳。
怪怪复奇奇,照溪三两枝。
首阳清骨骼,姑射静丰姿。
桃李应非伍,松筠素有期。
凭他伴幽寂,玉笛且休吹。
竹外江头带雪看,花中清绝画应难。
玉肌莹骨冰姿瘦,单著生绡怯暮寒。
为探梅魁策蹇驴,竹梢疏处见清癯。
清香雅韵十分足,俗态嚣尘一点无。
寄我谁能如陆凯,爱渠自谓若林逋。
夜窗却恐劳清梦,速剪寒梢浸玉壶。
大雅终不群,古心应自许。
对之鄙吝消,疑是黄叔度。
柔梢繁白玉钿封,忍尽娇心恨几重。
姑射真人冰作体,广寒仙女月为容。
江南春信香犹在,楼上晨妆粉不供。
可惜东风晴未暖,洛川流雪更无踪。