春水绿波春日迟,频年相隔更相思。清泉明月王维画,渭树江云杜甫诗。
父老犹传悬晓镜,故人空说涤吟卮。迁乔此去长如愿,惭愧吴侬两鬓丝。
猜你喜欢
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。
寂寂青枫岸,萧萧白版扉。
端居常嬾动,偶出却忘归。
时泰徵科简,师还驿置稀。
江村日无事,烟火自相依。
行遍茫茫禹画州,寻梅到处得闲游。
春前春後百回醉,江北江南千里愁。
未爱繁枝压纱帽,最怜乱点糁貉裘。
一寒可贺君知否,又得幽香数日留。
重楼杰阁倚虚空,红日苍烟正郁葱。
乡国归来浑似鹤,交朋零落不成龙。
人生真与梦何挍,我辈故应情所锺。
泪渍清诗却回棹,不眠一夜听鸣蛩。
泽居仅足不求余,旷快真同纵壑鱼。
平日酷憎蝇附骥,暮年肯作鹤乘车?齿摇但煮岷山芋,眼涩惟观胄监书。
此际自应还往绝,本无心与俗人疏。
长生固非道,得道自长生。书不传关尹,言谁契广成。
罗浮观日出,句曲听松声。闻说长安好,何妨醉太平。