玉阶琼室冰壶帐。凭地水晶帘不上。儿家住处隔红尘,云气悠扬风淡荡。
有时闲把兰舟放。雾鬓风鬟乘翠浪。夜深满载月明归,画破琉璃千万丈。
猜你喜欢
庾郎三九常安乐。使有万钱无处著。徐熙小鸭水边花,明月清风都占却。
朱颜老尽心如昨。万事休休休莫莫。樽前见在不饶人,欧舞梅歌君更酌。
佳人无对甘幽独。竹雨松风相澡浴。山深翠袖自生寒,夜久玉肌元不粟。却寻千树烟江曲。道骨仙风终绝俗。绛裙缟袂各朝元,只有散仙名萼绿。
天然不比花含粉。约月眉黄春色嫩。小桥低映欲迷人,闲倚东风无奈困。
烟姿最与章台近。冉冉千丝谁结恨。狂莺来往恋芳阴,不道风流真能尽。
昔年曾到神清洞。笑领希夷非夙梦。看时须到月边乌,养处且论铅与汞。土膏仍有黄芽动。神水浇香灵气种。夜深谁伴玉琴闲,鹤在九华松露重。
佳时莫放游鞍倦。梅润清薰随处宴。不妨一半雨兼风,况对有情莺与燕。
琼艘百柁花千点。肯使笙歌容易转。兴来人事酒消磨,谁问蚊雷和蚁战。
雪云乍变春云簇。渐觉年华堪送目。北枝梅蕊犯寒开,南浦波纹如酒绿。芳菲次第还相续。不奈情多无处足。尊前百计得春归,莫为伤春歌黛蹙。
残春一夜狂风雨。断送红飞花落树。人心花意待留春,春色无情容易去。
高楼把酒愁独语。借问春归何处所。暮云空阔不知音,惟有绿杨芳草路。
樽前拟把归期说
未语春容先惨咽
人生自是有情痴
此恨不关风与月
离歌且莫翻新阕
一曲能教肠寸结
直须看尽洛阳花
始共春风容易别