五夜霜为染,轻明映碧流。
山林惊有色,天地欲无秋。
野渡风初起,夕阳雨未收。
昔闻共墨客,霜屋落飕飗。
猜你喜欢
诗人满腹著清愁,吐作千诗未肯休。
写遍壁间无去处,却将红叶强题秋。
寒光烟际迥,极目乍相迎。落日殷勤照,霜空妩媚生。
清波凝水碧,白影衬云轻。红豆谁持赠,南枝未早荣。
才见芳华照眼新,又看红叶点衣频。只言春色能娇物,不道秋霜解媚人。
宫水正寒愁字字,吴江初冷锦鳞鳞。更馀一种閒风景,醉杂黄花野老巾。
霜染满林红,萧疎夕照中。
曾供写秋怨,流出上阳宫。
秋来万木着新黄,只有枫林醉晓霜。炬火乘风焚赤壁,锦帆迎日下维扬。
乱飘村岛迷樵径,远泛宫沟出苑墙。最爱家园近重九,数枝篱外伴秋香。
不奈荒城畔,那堪晚照中。野晴霜浥绿,山冷雨催红。
游子灞陵道,美人长信宫。等闲居岁暮,摇落意无穷。
露染霜干片片轻,斜阳照处转烘明。和烟飘落九秋色,
随浪泛将千里情。几夜月中藏鸟影,谁家庭际伴蛩声。
一时衰飒无多恨,看着清风彩剪成。
露染霜乾片片轻,斜阳照处转烘明。和烟飘落九秋色,随浪汎将千里情。
几夜月中藏鸟影,谁家庭际伴蛩声。一时衰飒无多恨,看着清风綵剪成。