石庵芳草碧离离,犹记词人托迹时。春雪马蹄朝去国,秋风渭水夜吟诗。
簿书差胜为僧日,瘦削应同未第时。万里三巴空涕泪,客心应共峡猿悲。
猜你喜欢
青山名傍古人存,贾岛穷居有故村。客舍无烟成独叹,秋风落叶向谁论?
十霜几堕并州泪,万里空归蜀道魂。烟月石楼寒寂寂,夜深疑叩老僧门。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。
白发凄凉故史官,十年身不到长安。
即今天末吊形影,何日上前倾肺肝。
孤愤书成词激烈,五噫歌罢意卒酸。
此怀欲说无人共,安得相携素所欢。
远游索手不?粮,薪米临时取道傍。
今日晴明行亦好,经旬风雨住何妨。
木落霜清水鸟呼,扁舟夜泊古城隅。
吹残画角钟初动,低尽寒空斗欲无。
浪迹已同鸥境界,远游方羡雁程途。
高樯健席从今始,遍历三湘与五湖。
屏居不出门,终岁袖手坐;但怪意气衰,那觉日月过。
故人为冢丘,老伴余几个?天高鬼神恶,回夭夷齐饿。
遗魂一零落,岂复闻楚些?且当醉浊醪,吾梦行亦破。
平日功名浪自期,头颅到此不难知。
宦情薄似秋蝉翼,乡思多於春茧丝。
野店风霜俶装早,县桥灯火下程迟。
鞭寒熨手戎衣窄,忽忆南山射虎时。