冰缩寒流,川凝冻霭,前回鹭渚冬晚。燕阁红炉,驼峰翠釜,曾忆花柔酒软。云海沧洲,甚又寄、南来客雁。洒雪朱门,回桡剡曲,镜华霜满。万里银霄凝望眼。恁吟袖、画阑空暖。树带潮墟,笳鸣古戍,簇仲宣幽怨。相愁思、春近也,随宫绣、时宽一线。昨夜扁舟,梦湖山、眉横黛浅。
猜你喜欢
潇潇寒庭,深院绣盖,佳人就中娇小。半额装成,纤腰浴罢,初著铢衣缥缈。徐整鸾钗,向凤鉴、低徊斜照。情态方浓,憨痴不管,绿稀红老。
闲苑春回花枝少。漫微步、芳丛频绕。密意难窥,幽欢未讲,时把琵琶抱。但多才强傅粉,何须用、千金买笑,一枕春醒,笑巫阳、朝云易晓。
沧海波悬,仙盘路迥,长河夜夜清浅。梦引情通,星能月替,只有愁痕难剪。
泻入荷心,可误被、晨风吹散。屈曲丝穿,玲珑酒咽,痴魂云绾。
莫念汉皋人去远。抵多少、长门新怨。锦字谁缄,罗襦暗系,又昨宵春暖。
听歌喉、低咽处,早勾起、柔肠万转。十斛终量,恁鲛绡,盈盈露泫。
夜听萧萧未涨溪,朝行滮滮已成泥。
可怜鸠取招麾速,谁似云知出处齐?野菊枝长半狼藉,江枫叶落正凄迷。
行人也识龟堂老,小榼村醪手自携。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。