漠漠天气阴,遥遥树光绿。顾此索居人,微吟惬幽独。
早闻春水生,风动澄潭曲。何处晓莺啼,踟蹰望林谷。
猜你喜欢
春风浩荡作春阴,弱燕归来不自禁。
白塔昏昏才半露,青山淡淡欲平沉。
裘茸细雨初惊湿,屐齿新泥忽已深。
直怕楼高生客恨,不因病起倦登临。
麴尘柳色正遮门,石黛江流曲抱村。
小院春光方盎盎,远山雨气又昏昏。
傍檐林鸟惊幽梦,极目烟芜卷烧痕,只道余寒尚如许,不知生意满乾坤。
数间茅屋傍枫林,常负平生万里心。
老去逐年增老病,春来无日不春阴。
麴麈蘸岸波初涨,猩血团枝色已深。
欲到东园还嬾起,却和残睡听鸣禽。
老境三年病,新春十日阴。
孤舟镜湖客,万里玉关心。
出岫云多态,呼风鸟独吟。
读书惟恐尽,倾酒却愁深。
春来思空发,暝色但沉沉。天阔非无照,山多自易阴。
冰霜前日事,草木后时心。我惯牢慅久,无妨抱膝吟。
春阴欺得病夫身,偶值晴天一欠伸。
客舍无谁相管领,半檐红日苦留人。
春晴幸好却春阴,云意涔涔半欲霖。
日色忽开云又合,急收碎影一帘金。
竹笋初生黄犊角,蕨芽初长小儿拳。
试寻野菜炊春饭,便是江南二月天。