如何三月外,犹未得家书。为少南来雁,因稀北上鱼。
谩叨新使节,秖想旧田庐。旦夕闻消息,中怀暂一舒。
五色天书出禁中,儒臣将命按三东。沧波南下通洙泗,鱼跃鸢飞总帝功。
昨幸朋簪盍,还惊客袂分。
相望千里月,独占一溪云。
高论无由款,新诗忽得闻。
羡君岩穴下,清坐绝埃氛。
吸尽百川还见底,头角惊杀膻与鲔。
有时大瞋明月珠,照耀六合光不死。
沧溟浩荡极游巡,钩深匪惮穷涯涘。
今者修鳞何侧倚,岂是吞舟厌迁徒。
只应喷浪云日翳,故此盘桓良有以。
朝发夕至固无难,在在处处期一视。
苟容肯向寻常沟,要养此身数千里。
圉圉洋洋信自如,涵泳嚅哜真得理。
从容讵止濠梁游,枯槁宁同车辙里。
至乐元非惠子知,入舟肯作周王美。
谪仙跨背应无由,昌黎脍鲍诚虚拟。
终日相望谁得似,井蛙安足为跨跱。
得所一任笑{左犭右宾}獭,旋体宁容咂蝼蚁。
清波孤虚有余泽,何必龙津夸锯齿。
蕞尔鳏鲕徒唯唯,春来秋花无暂已。
随阳上下一何劳,风波荡薄不自止。
{上敖下言}乎大哉天独委,居然不与众鳞比。
高摩无为还已矣,肯向人求升斗水。
古来大鱼不池活,会须终作风雷起。
殷勤寄语任公子,收拾茂钓毋进跬。
古人花谱名浮实,独有海棠真第一。
我家千树足奇花,晚得此花尤杰出。
每逢春色鼎来时,争逞新妆媚晴日。
浑如酒晕入香腮,宛似胭脂施玉质。
雨后妖娆倍有情,天然富贵曾无匹。
夜深烛下更端相,睡起还疑春思郁。
老来百事尽疏慵,颇喜与花时款密。
岂知牢落向江城,骤尔乖离心若失。
试从僻陋强搜寻,偶得一株天所乞。
纖枝虽瘦不禁春,亦有花光相照拂。
一时游子睹争先,共叹凡花难跂及。
愈令倦客忆故园,不觉泪沾衫袖湿。
汝到庭闱话未终,若为行色又匆匆。
要知只有归来好,便做三公亦是空。
形妙结元化,虚灵独函中。瀰漫八弦内,廓尔天地同。
以言道自守,了与真源逢。澄明烛万变,百体俱随从。
外视失初性,荡然若乘空。谁应静夜气,复与灵台通。
若人抱月神,日夕怀深衷。常虑爱物浅,思将拯疲癃。
名堂有远意,岂帷昌厥躬。
双鸟枝头弄早春,若为飞去报音尘。青绫月冷空庭曙,正对残灯忆远人。
临岐杯酒若为情,枫叶萧萧独雁鸣。万里关河秋色里,怜君何日到边城。
音容别后远悠悠,寥落他乡土一抔。野水寒禽空对客,夕阳红树更关愁。
手披荒草孤坟在,泪洒残梅一笛秋。淮海十年多少恨,几人归葬故山头。