达磨西来教外宗,了无言说立全功。
单传直指通身眼,谁信从前彻骨穷。
日晚渡黄河,风清浪花小。舟势疾于飞,移时入淮口。
禅室吐香烬,轻纱笼翠烟。长绳挂青竹,百尺垂红莲。熠爚众星下,玲珑双塔前。含光待明发,此别岂徒然。
江皋杜蘅绿,芳草日迟迟。桧楫今何去,星郎出守时。彤襜问风俗,明主寄惸嫠。令下不徒尔,人和当在兹。昔年经此地,微月有佳期。洞口桂花白,岩前春草滋。素沙静津濑,青壁带川坻。野鹤每孤立,林鼯常昼悲。
夫子大名下,家无钟石储。惜哉湖海上,曾校蓬莱书。外物非本意,此生空澹如。所思但乘兴,远适唯单车。高道时坎坷,故交愿吹嘘。徒言青琐闼,不爱承明庐。百里人户满,片言争讼疏。手持莲花经,目送飞鸟馀。晚景南路别,炎云中伏初。此行傥不遂,归食芦洲鱼。
底用荒村访野坟,青编相对俨如存。
当年但识清谈乐,今日方知节概尊。
千载腐儒空吊古,几章冷语自消魂。
便当僇力清河洛,一洗新亭旧泪痕。
袅如垂线软如茵,古流蒙茸映晓痕。
解憾有情迷雾雨,恣生间地杂兰荪。
绿铺春色围茺寺,远榇斜阳接钓村。
波翻别浦情无尽,日下重楼望欲迷。
独鸟自飞烟漠漠,行人不驻雨凄凄。
王孙何事征鞍晚,兰泽空闻杜宇啼。
秋风吹古道,木叶堕征衣。明月今宵缺,孤云何处飞。
关山行路恶,文字赏音稀。莫待相思剧,天寒早赋归。
谁将短笛怨中吹,肠断孤鸿对落晖。宾馆正逢尘榻下,秋江又报客帆归。
天涯同榜几人在,江左前朝旧事稀。却忆太平门外路,隔湖烟树雨霏微。
行路华山前,之官发黑年。
移家擬拔宅,作尉已呼仙。
近县云随鹤,当门树著蝉。
吟诗因夜坐,毛女落秋天。