庭皋鸣落木,游人感秋风。
援琴起中夜,鲜复襟期同。
寒蛩响檐侧,高雁翔云中。
鸡鸣戒行李,微日东窗红。
游从集盘榼,酒尽情未终。
行人难久留,矫首成西东。
愿言尺素书,岁岁常相通。
寒日短,草露朝晞。仙鹤下,梦云归。大椿亭畔苍苍柳,怅无由、挽住天衣。
昭阳深,暝鸦飞。愁带箭、恋恩栖。笳箫三叠奏,都人悲泪袂成帷。
相见复相见,君心一朝变。杯酒定人情,身危易恩怨。
邓尉山前古佛宫,湖波万顷贮群峰。欲寻老子当年处,五杏参天宝殿东。
不爱人间紫与绯,却思松下著山衣。
春郊雨尽多新草,一路青青蹋雨归。
平生几两屐,丘壑每穷探。访鹤青田曲,穿云雁荡南。
老成群辈服,姓氏众人谈。相见复相别,题诗兴不堪。
生怕云门打杀伊,韬光晦迹许多时。而今再出头来也,天上人间更有谁。
国清尊胜北山隅,证果报恩同一区。
地藏荒芜并报国,尚余悟性斗牛墟。
制止遗踪底处寻,相传笔授此丛林。
毗庐四万八千卷,正要墨池如许深。
旌旗晓过大江西,七校前驱万队齐。千里政声人共喜,
三军令肃马前嘶。恩沾境内风初变,春入城阴柳渐低。
桃李不须令更种,早知门下旧成蹊。