忽忽雨中去,独吟相送时。忘情从别易,惜老愿归迟。
花在如怜客,鹃啼欲恨谁。明年看到处,知尔更无私。
眼看平白失前坡,三日青松奈老何。昨夜东风消不尽,古墙阴处晓犹多。
乃翁治狱多阴德,之子论文有古风。
尊俎祗容吾党共,衣冠能得几家同。
书林有业何妨隐,徭籍无名莫怨穷。
百岁相期今夕意,赖君咳唾起诸童。
金鸡警神关,烛龙转严车。
阴蒙欲销散,岩谷开嘘呀。
忽然苍萝颠,涌出红莲华。
天晖初照烁,六合无藏遮。
而我灵台中,善根始萌芽。
珍重慎消息,外物如尘沙。
晨兴方凄凄,永日遂淅淅。沾濡花上重,潇洒树间密。
稍急始纷喧,渐繁转寥寂。空宇难独对,幽窗易成夕。
端居复无聊,赖兹披往籍。
山岚秾秀望中青,路转松阴步步迎。十里晴郊供野意,万家和气发欢声。
春台不觉残春景,乐国偏知众乐情。公向蜀人深有意,更怜风物暂閒行。
长风送华月,照我庭前树。宿鸟忽惊飞,双双背人去。
春色二分过,花枝一半开。天涯芳草遍,游子几时回。
东风消尽山头雪,和气挽回天下春。笑杀堤边千树柳,才舒青眼便窥人。
垂杨拂地如青丝,轻盈不奈东风吹。马上谁家游侠儿,雕鞍玉勒黄金羁。
张弓放弹如星驰,正中流莺落树枝。众中大笑称绝奇,扬鞭走马当路岐。
忽闻鞦韆笑语嬉,隔墙伫立情如痴。墙里佳人颦黛眉,留情不语知伊谁。
分明相望不相知,恨无羽翼通佳期。夕阳啼鸟催分离,可怜两地空相思。