寂无人语断回程,日落未落孤山横。
平湖水阔何许去,傍竹边松自好行。
庵上木已拱,山前水可陂。
峥嵘晦翁字,突兀大参碑。
云叶孤飞白,乌群反哺慈。
伤心前辈尽,问道欲从谁。
古史散左右,诗书置后前。岂殊蠹书虫,生死文字间。
古道自愚蠢,古言自包缠。当今固殊古,谁与为欣欢。
独携无言子,共升昆仑颠。长风飘襟裾,遂起飞高圆。
下视禹九州,一尘集豪端。遨嬉未云几,下已亿万年。
向者夸夺子,万坟厌其巅。惜哉抱所见,白黑未及分。
慷慨为悲咤,泪如九河翻。指摘相告语,虽还今谁亲。
翩然下大荒,被发骑骐驎。
四时更代谢,物化常随之。春华曾几何,岁月忽如兹。
严风动高林,百草具巳萎。人生况有役,忧患乃其宜。
弃捐勿复念,出入由化机。安得松乔术,邈与世相违。
野店桃花红粉姿,陌头杨柳绿烟丝。
不因送客东城去,过却春光总不知。
萧萧风雨坐相侵,共守寒灯抱膝吟。扪虱倦谈当世事,闻鸡还起济时心。
云连烽戍兵犹满,雁度关河雪正深。此际正当明出处,且将书剑傍山林。
八八衰年只缊袍,闭门春日自歌骚。一尊风雨心空壮,数亩田园兴不高。
黄卷但知贤圣对,白丁谁问子孙劳。不堪两鬓萧萧雪,犹向人前作桔槔。
不必论清白,犹怀度暗香。无人知此意,月色正昏黄。
东飞乌,西走兔。朝复朝,暮复暮。百岁光阴一程路,过眼红颜草头露。
杨柳尚待秋风吹,牵牛见日色日衰。丈夫有为贵及早,人生能得几时好。
短歌行,叹人生。
古为村里起功名,当日南阳亦是耕。
几笔元山仁者静,半篙流水圣之清。
晚风蝉响胜金奏,夜露萤光即火城。
人得一间高一著,不须史论又诗评。