桂楫兰舟谁吊古,往寻美竹潇湘浦。
淋漓恨血染秋烟,千载娥皇泪痕苦。
当时得之无所施,爱同海底珊瑚枝。
金刀横截瘦蛟颈,剜作玲珑箫管吹。
骊珠上连星点七,窍窍清圆俱应律。
有时提挈坐花前,葛陂老龙眠在膝。
世人不知何如名,但见鹿斑碎点琅玕青。
掀髯一笑发孤弄,杖头忽作呜呜声一声。
昆冈山石裂,两声梅花尽飞雪。
三声群仙飞佩听,四声吹堕瑶台月。
五声银潢惊倒流,霜凋芦叶风鸣秋。
六声凤叫海日出,吴姬敛黛凝春愁。
七声八声毛发耸,露寒乳穴浮银汞。
九声连十怒涛翻,鲸鱼鼓鬛三山动。
停吹起坐向客言,此是黄痴之所传。
斯人已骑鹏翼去,老眼摩婆今几年。
我云道人休叹息,犹胜蓬莱铁仙笛。
古物存亡奚足悲,云断苍梧暮山碧。
故人轩骑罢归来,旧宅园林闲不开。
唯馀挟瑟楼中妇,哭向平生歌舞台。
细雨过春塘,参差荇藻香。临流非有羡,寄兴在濠梁。
露畦烟陌裹,名利等秋豪。
引犊随牛放,祈灵望贡缫。
和根挑齐菜,带叶摘樱桃。
读罢归来赋,临风欲和陶。
鋀饤蔬槃已竹萌,如何布过未催耕。
牧儿懒散骑牛过,游子牵连信马行。
秧际窥鱼翅白鹭,花间捎蝶下黄莺。
东风岁岁添新绿,独我霜髯多峁茎。
饾饤蔬槃已竹萌,如何布谷未催耕?牧儿懒散骑牛过,游子牵连信马行。
秧际窥鱼翘白鹭,花间捎蝶下黄莺。东风岁岁添新绿,独我霜髯多几茎。
东负生意和,农圃正宜动。
稻种开包曬,菊苗依谱分。
畴西晓耕雨,舍北暮钥云。
莫待荒三径,归欤陶令君。
閒中思衲友,曳杖辄相寻。兴废关何事,浮沉惜此心。
柏阴遮塔密,雨气入钟深。剔藓碑堪读,茫茫岁月侵。
土膏初动雨初收,草径茅亭趣最幽。
坐睡略无朝市梦,踏歌时有里闾游。
半丘秧秫醉堪酒,五亩树桑寒可裘。
老圃老农诚足学,不成吾道付沧洲。
月筩纪闰附青灯,民野陶然化日熙。
祀代枌榆祈稔岁,宴酣花柳乐清时。
洛中富贵斜阳恨,绵上动劳千古思。
浩与归来吟汪尺,陶诗和后和丰诗。