娇姝拟向玉栏杆,零落春深杏雨残。闻道梅花开岁晚,凌霜凌雪不知寒。
斜光月映纱窗小,美荫云连翠竹高。花露染成香地暖,隔帘轻吹晚骚骚。
作客本无梦,况经雨意深。空阶一万滴,滴滴是秋心。
落叶他乡树,孤镫旅夜吟。披衣不成寐,夜半起鸣琴。
新主已忘天子贵,先生犹道布衣尊。中兴将相功成后,何不被裘共此村。
去年折杨柳,还与君同陌。今年折杨柳,关山千里隔。
思君不可见,攀条长叹息。遥遥玉笛吹,总是伤行役。
东山一何高,他山不足论。其间有玖石,乃是世人珍。
时与我数友,登高看嶙峋。悠然叹黄鹄,飞及下山云。
我友今年归,寂绝车马尘。问言家何许,正与此山邻。
想为携蜡屐,自往穷朝昕。斯游孰可陪,有意徒殷勤。
门前一溪水,清彻多游鳞。安得尺素书,问讯情所亲。
四时且终穷,明日是青春。便作隔岁别,感怀意未伸。
郊原共游地,我独行逡巡。重来望东山,晤语焉可闻。
峭壁蒙葺绿,天然列画屏。夕阳残照里,添得十分青。
赵壹能为赋,邹阳解献书。何惜西江水,不救辙中鱼。
瑶池开宴后,问甚处、赋蟠桃。有砌底芝兰,涧边苹藻,淑德方高。闺中秀、林下气,是寻常空委蓬蒿。相映鱼轩黄绶,行膺鸾锦金罗。自惭半子误恩多。所祝意如何。愿台星旁映,寿星齐照,乐自陶陶。芝田阆风何在,但从今、岁岁此高歌。敬上一卮为寿,神仙九酝香醪。
逆旅长歌动客星,杨花化作楚江萍。仙人玉笛横江夏,贾客云帆出洞庭。
说剑荆台花匼匝,吹箫吴市雨淋铃。亲知莫讶头毛白,一杖全收五岳青。