窣堵波成傍佛寮,钟鱼香火伴昏朝。不知一盏花前酒,谁向刘伶墓上浇?
货见珍于有汉。木取贵于隆周。英肇萌于朱夏。实方落于素秋。
委玉盘。杂椒糈。将象席。糅珍羞。
残春天气似秋凉,新笋抽梢绿过墙。客去庭空人尽后,白蝉花上月如霜。
新篁风韵夜窗幽,好梦惊回惹旧愁。一瞬春光归去也,子规啼月下西楼。
洞庭之南潇湘浦,佳人娟娟隔秋渚。
门前冠盖但如云,玉貌当年谁为主。
风流学士淮海英,解作多情断肠句。
流传往往过湖岭,未见谁知心已赴。
举者却在天一方,直北中原数千里。
自怜容华能几时,相见河清不可俟。
北来迁客古藤州,度湘独吊长沙傅。
天涯流落行路难,暂解征鞍聊一顾。
横波不作常人看,邂逅乃慰平生慕。
兰堂置酒罗馐珍,明烛烧膏为延伫。
清歌宛转绕梁尘,博山空蒙散烟雾。
雕床斗帐芙蓉褥,上有鸳鸯合欢被。
红颜深夜承燕娱,玉笋清晨奉巾屦。
匆匆不尽新知乐,惟有此身为君许。
但说恩情有重来,何期一别岁将暮。
午枕孤眠魂梦惊,梦君来别如平生。
与君已别复何知,此别无乃非吉徵。
万里海风掀雪浪,魂招不归竟长往。
效死君前君不知,向来宿约无期爽。
君不见二妃追舜,恨染湘竹终不枯。
无情湘水自东注,至今斑笋盈江隅。
屈原九歌岂不好,煎胶续弦千古无。
我今试作义倡传,尚使风期后来见。
辙兮辙兮,何其寂蔑。
结屋临流老此身,溪头顾我更情亲。不于南墅多栽橘,只恐东坡解笑人。
地窄虽无三径乐,心和赢得四时春。孤忠耿耿知何补,惟愿年丰作幸民。
万叶风声利,一山秋气寒。晓霜浮碧瓦,落日度朱栏。
萧萧补被寄星艭,脉脉离情恨未降。帆挂晓风吹落月,棹分秋水渡澄江。
远山青处劳双屐,霜叶红时醉一缸。此去苕溪何日到,好遗尺素慰寒窗。
寒更传唱晚,清镜览衰颜。隔牖风惊竹,开帘雪满山。洒空深巷静,积素广庭闲。借问袁安舍,翛然尚闭关。