风振苍山海逆流,扁舟未济使人愁。聊把钓竿消永日,溪翁沙鹭共悠悠。
马上度中秋,娟娟照客愁。光涵金镜出,色傍玉珂流。
病骨思灵药,羁栖叹敝裘。关山无限意,怅望陇西头。
乱纷纷,玉蕊冰花。气结愁云,泪湿腮霞。高阙千寻,停骖一顾,漠漠黄沙。
只见三队五队,槊旌旗,舞风番马。千点万点,绕穹庐,成阵寒鸦。
一曲琵琶。几拍胡笳。目断飞鸿,恨满天涯。
圆期压秋半,飞影破云端。
明极翻无夜,清馀遂作寒,
桂繁团露湿,轮驶渡河乾。
且置穷边思,何殊故国看。
武陵贤宰多爱民,若使逋逃犹避秦。城头常悬岁时雨,洞口不隔天地春。
君探奇踪问渔父,鸡犬日閒似太古。一涧如空石作桥,千家相接蓬为户。
辍棹问津沅水西,厚俗非关晋风土。沙丘半路没祖龙,阿房那听咸阳钟。
荆南斜日莽迢递,目穷候雁徒支筇。我欲胜游系怀抱,昨夜梦着巴陵道。
谁能写出桃源图,仙花长红春长好。含毫搆思通神明,汉江髣髴东流声。
寄我半幅见两绝,兼之大篇殊纵横。斗室豁然入浩渺,坐间波动烟霞生。
蒋王云仍岂凡骨,一脉来自建康城。杨子相知念衰老,建安回首中原情。
天寒地主见情亲,雉堞参云雁塞邻。十载别怀今夜酒,数茎短发旧游人。
雪庭照席输明月,冻树垂花像早春。遥忆二君寻白社,方知岁暮有松筠。
一官疏懒合丘樊,远近书生多在门。白璧新知徒有识,青云旧侣半无存。
地通湖海三吴脉,天造文章万古源。遥忆花桥春事过,苔阶鸟雀共寒暄。
老大交弥重,穷愁赋可传。对君犹故国,嗟我异当年。
砌冷蛩边草,霞明雁外天。菊花留醉客,秋色满离筵。
要看中秋月,须交夜半时。
当中明郎郎,直下净离离。
地只余风露,天何有斗箕。
虚灵昭彻性,开眼几人知。
无计河西寻杜家,海棠空咏去年花。
烦君为谢郭少尹,欲买缠头迎犊车。