凯风荡清淑,秦溪钟妙英。
世德裕后远,盛年振清声。
余昔客君家,君甫十二龄。
期君世济美,事业知甘卿。
微言副深望,荣涂践修程。
东吴大藩地,政繁任匪轻。
剸裁得终卖,游刃新发硎。
勉奉竞竞武,毋著赫赫称。
临下必以庄,事上必以诚。
勤劳慎细事,惠爱甦疲氓。
制动由静一,养心贵和平。
尝闻公转量,允矣王休徵。
贾生太息唐衢哭,感事伤时可奈何。
争似君当尧舜日,台头大笑乐天和。
闲作山城吏隐居,敬君真逸寓渔矶。
台前岩畔清风在,尚想烟波映芰衣。
薄游时觉鬓毛苍,病怯西风夜更长。官冷久无金马梦,院深惟有木犀香。
归舟欲解天如水,故友难忘客思乡。试问宋郎愁几许,雁声何处起沧浪。
小市人家簇,扁舟晚色清。山回倾地势,闸险著沟声。
岸石篙存迹,溪风树引情。明朝顺流去,万里眼初明。
莫言促织正奇能,养者须当耐性情。
只宜漫鬭无疎失,不可忙忙去鬭频。
交锋一口停三日,大鬭须还隔一旬。
不依此法随心好,撞了齐肩必定倾。
石头城下东流水,骊歌未阕江风起。卢龙飞尽岭头云,回望金陵暮烟紫。
张帆东去水泠泠,我欲乘船过洞庭。江北江南坐超忽,临风一笑醉江亭。
爰居不识钟鼓响,孔翠赤霄羞饲养。荥阳千载不羁人,厥后云礽亦清爽。
烛溪流水清可斟,乌戎山高足瞻仰。羡君筑室山水间,馀乐名斋信奇赏。
斋前花药恒芬敷,屋上乔松翠相向。黄金未散书满堂,白酒要宾不须酿。
不缘独冷固栖迟,山水情深起遐想。人言贫贱乐有馀,问君此乐为何如。
贫而无乐岂我辈,富不好礼尤庸奴。贫而有乐富好礼,此是人间真丈夫。
我有凤玉管,琅然韫天音。能令钟子期,不听山水琴。
郑叟识我趣,入郭乃见寻。语意不尽言,高情寄长吟。
何当良夜秋,逸举怀古今。舟泛碧水月,声摇紫云林。
挥手绝世念,与君契遐心。
客来不惜买花钱,客醉青楼月在天。
欲尽樽前歌舞意,湖头已有早开船。