荆楚初归士若云,连营几载守空囷。
度支入境方移粟,神策呼街自脱巾。
我已课无从此有,君方举故责之新。
可怜一夜妖星陨,不邮春耕杂渭滨。
参军肯自笑苍颜,花趁篮舆簇玉盘。
賸取必知丛蝶恨,款行聊许路人看。
娟娟静静春情好,淡淡浓浓粧色残。
已遣小蛮歌送酒,故教乱插竹皮冠。
应念萧寒槁木身,殷勤分寄岭头春。
冰肌玉骨终安在,赖有清诗为写真。
园林摇落夜,静独奈秋何。
黄叶下不止,青苔埽更多。
回风喧地籁,浓露洗天河。
怀楚思无极,长箫按九歌。
从来三月赏芳妍,开晚今逢首夏天。料得东君私此老,且留西子久当筵。
柳丝偷学伤春绪,榆荚争飞买笑钱。我是至和亲植者,雨中相见似潸然。
逐逐风尘耳目交,又将绮语向人抛。何当收拾真囊橐,月下柴门静自敲。
一宿东山下,山高云雾深。何时重策杖,月出听猿吟。
托居在城市,声利多豗嚣。白云满山谷,往来暮复朝。
云飞不可留,太虚神与游。昔人重揽结,冥卧百虑休。
不复知春秋,宁辨人间世。身虽杂尘氛,心已释凝滞。
陈君年已晚,白发不盈卷。高楼有嘉名,意与昔人远。
忆我开石莲,榻上生岚烟。伊谁到枕席,惟有夜深泉。
泠泠寒水带霜风,更在天桥夜景中。
清禁漏闲烟树寂,月轮移在上阳宫。
黑衣小儿雨打窗,斑衣小儿雷殷床。良宵永昼作底用,只与二子更飞扬。
开尊匕箸须一洗,破卷灯火尤相妨。从来所持白羽扇,自许百万犹能当。
安知手腕为汝脱,以小喻大真成狂。挥之使去定无策,葛帐十幅眠空堂。
朝喧暮鬨姑听汝,坐待九月飞严霜。