长年获稻时,人尽趋南亩。
束薪固图售,求益敢屡拒。
念昔居田园,连林瓷斤斧。
炊饮煮坡羹,徒闻乱风雨。
七尺珊瑚绿玉盆,宝花璀璨照天门。洞庭新进龙君贡,压倒汪洋北海鲲。
狂寇舳舻星斗落,列炬烧江犹未觉。
太平斥候固不严,樽俎之谋在河朔。
三年玉帛走稽山,万骑凌江稍北还。
绝塞风烟连魏阙,千官戎服立朝班。
皇图凤历讴歌裹,紫色蛙声倔强间。
露布更传原上捷,王师早晚下潼关。
自笑走红尘,流年旧复新。东风半夜雨,南国万家春。
失计抛鱼艇,何门化涸鳞。是谁添岁月,老却暗投人。
唯有江郊发,能消畏日长。
晚杯荷露重,竿枕竹风凉。
溪鹭閒无敌,庭萱恨易忘。
翩翩孤蝶意,只是托幽香。
果决生涯向路中,西投知己话从容。云遮剑阁三千里,
水隔瞿塘十二峰。阔步文翁坊里月,闲寻杜老宅边松。
到头须卜林泉隐,自愧无能继卧龙。