师子逾江漫作奇,此山真有物司之。悬藤不与云俱化,浮石应随鸟共驰。
郡将游来曾易榜,民曹别去肯留诗。山僧莫讶登临晚,日落高天为我迟。
偶约山中路,其如风雨何。花期怜客甫,茗事负僧陀。
柳岸渔翁艇,松坡牧竖蓑。此时应入画,无计一相过。
猛兽产于绝域,骁腾来自安西。
一呼百物尽披靡,何论猘奴鹞子。
我顾灰颓若此,儿应跳荡如斯。
神仙将相讵难为,万事取之以气。
风光三月连樱笋,美人踌躇白日静。
小屏空翠飐东风,不见其余见衫影。
无端料峭春闺冷,忽忆青骢别乡井。
长将妾泪【黑宛】红巾,愿作征夫车畔尘。
人归迟,春去疾,雨丝满院流光湿。
锦书远道嗟奚及,坐守吴山一春碧。
何日功成还马邑,双倚枇杷花树立。
夕阳飞絮化为萍,揽之不得徒营营。
月儿圆也。趁金风,舒皓彩,碧空斜挂。浸著两溪玉浪,一城霜瓦。
水楼上,招红袖,许多妖冶。閒话、都笑蟾孤兔寡。
桥头月下。记当年,周子隐,曾将虎射。千古灵旗飒飒,英姿堪画。
到而今,嗟满目,渔村蟹舍。涛声、偏只共更声打。
相违虽不远,相送亦应难。宝剑脱为赠,瑶琴何处弹。
行装三伏雨,孤棹百重滩。想到家林日,犹怀荔子丹。
徙倚向花丛,罗衣湿清露。乌鹊隐茂林,寒蝉抱高树。
焚香理素琴,聊以抒心愫。美人期不来,中宵泪如注。
月色满花阴,花阴空伫立。何以赠所驩,悲歌聊当泣。
啾啾阶蛩吟,喔喔邻鸡急。幽会杳无期,空令长太息。
一别家山万里长,多年白骨委沙场。游魂已逐边尘散,空有高台筑望乡。
海国秋高一雁轻,题书千里见交情。鹿门君已逃踪迹,鹤市谁能识姓名。
玄草谩忧瓿上覆,彩花长向笔中生。浅才何敢当皇甫,欲序三都愧未成。
在室偏同气,当门偶自防。祇怜幽谷性,莫叹后时芳。
作佩馨弥久,裁书叶正长。佳期频怅望,南国有微霜。