峨峨古仙宫,楼殿荫松柏。昔在贞观年,天皇御区域。
九龙出池中,遗下灵踪迹。嘉祐辛丑岁,郡侯得召伯。
是时夏六月,云日红翕赩。殿北古龙堂,窗户久不辟。
俄然灵蛇见,宛转真像侧。鳞甲锦绣文,灿烂辉五色。
视之颇驯扰,狎之不惊惕。邯侯率群僚,朋来拥旌戟。
迟留夜未午,风雨满天黑。迅电瞥四起,狂雷随一击。
须臾风雨收,形影谁能觅。斯盖龙之灵,变化固难测。
先生赏此傲明时,绿袖清波万古奇。
应有好名心未息,滩头洗耳欲人知。
森然几竿竹,密密茂成林。半室生清兴,一窗馀午阴。
俗物不到眼,好书还上心。底事忘羁旅,此君同此襟。
故人垂钓处,踏雨问前期。黄叶三秋路,苍烟五礼碑。
闲云同客意,健鸟趁秋时。放眼沧波上,楼船唱《竹枝》。
障掩金鸡蓄祸机,翠华西拂蜀云飞。
珠帘一闭朝元阁,不见人归见燕归。
金鸡障后的人(安禄山)蓄意谋反已久,叛乱一起帝王带着贵妃仓皇出逃。
珠帘遮挡的朝元阁已不复以往,只有过往的燕子飞来飞去,再不见旧人回。
金鸡:即金鸡障。画金鸡为饰的坐障。祸:指安史之乱。翠华西拂:指安史之乱时玄宗与贵妃们逃亡四川的情形。
朝元阁:指阁名,传说玄宗于天宝七年在朝元阁中拜见玄元皇帝。
移时山鸟斗芳丛,深院佳人昼睡浓。起立阶头惊碧草,不缘风雨落春红。
閒来朗诵剑南集,句律快心成感伤。才士无穷千载往,此翁自许一生狂。
北征向后谁知杜,南渡以前无愧唐。三百篇中关治忽,须将世教验词章。
大鸡角角号秋田,小鸡啾啾随后先。
喧鸣得意吸遗黍,四顾无人惊复聚。
青天闪倏片影落,饥鸢搏取填空嗉。
纷纷散乱入荆棘,老父应门叫无力。
鸢飞突去何遒疾,大鸡还呼小鸡出。
希文健笔钞韩文,文为首阳山下人。
宁止一言旌义士。欲教万古劝忠臣。
颂声益与英声远,事迹还随墨迹新。
当世宗工复题咏,忧宜率土尽书绅。
每爱幽窗下,烟藂与露枝。
才闻风起处,便是雨来时。
节直将谁比,心虚只自知。
青青长在眼,休说化龙迟。