彼虏或有人,我师岂无名。上计贵伐谋,掩袭非示征。
草塞狼反顾,一水西流声。寇恂斩皇甫,余子乌足程。
郤縠敦诗书,祭遵事雅歌。非才衒空名,覆败诚不多。
小范真吾师,匹马双导戈。笑拥兵十万,夜下白鹿坡。
自从君弃妾,憔悴不羞人。唯馀坏粉泪,未免映衫匀。
陶家五柳簇衡门,还有高情爱此君。
何处更添诗境好,新蝉欹枕每先闻。
数枝珍重蘸沧浪,无限尘心暂免忙。
烦暑若和烟露裛,便同佛手洒清凉。
妾有一片心,奚啻金与石。
金石尚可磨,此心终不易。
妾有金错刀,不买珠与翠。
一笑向尊前,愿买郎心醉。
娟娟桃李花,东风荡柔枝。
见郎郎弗顾,掩面啼春闺。
君不见潇湘之浦苍梧山,虞舜南巡去不还。当时揖让称大圣,但馀湘竹秋痕斑。
又不见汩罗江水杯碧玉,屈原憔悴江头哭。
皇天何高地何厚,忠而被谗空放逐。将进酒,君莫辞。
圣贤亦尘土,不饮当何为?桃华水暖歌声度,杨柳风轻舞袖垂。
况是骊驹促行役,美人惜别低蛾眉。有肉如陵,有酒如海。
今朝尽醉极欢娱,莫待重来鬓丝改。黄金装宝剑,白玉饰雕弓。
将军上马意气雄,赋诗横槊踰江东。
杂蕊映南庭,庭中光景媚。可怜枝上花,早得春风意。
春风复有情,拂幔且开楹。开楹开碧烟,拂幔拂垂莲。
偏使红花散,飘飏落眼前。眼前多无况,参差郁可望。
珠绳翡翠帷,绮幕芙蓉帐。香烟出窗里,落日斜阶上。
日影去迟迟,节华咸在兹。桃花红若点,柳叶乱如丝。
丝条转暮光,影落暮阴长。春燕双双舞,春心处处扬。
酒满心聊足,萱枝愁不忘。
客楼临水际,转觉夜寒生。
欹枕天将晓,搜诗睡不成。
雪多添月色,风近远钟声。
却喜心无事,梅花纸帐清。
玉树朝日映,罗帐春风吹。拭泪攀杨柳,长条宛地垂。
白花飞历乱,黄鸟思参差。妾自肝肠断,傍人那得知。
初与君相知,便欲肠肺倾。
只拟君肺肠,与妾相似生。
徘徊几言笑,始司非真情。
妾情不可收,悔思泪盈盈。