忆我昔日游吴东,陈迹曾访孤山翁。梅花千树湖水曲,茅堂半亩梅花中。
别来岁月几流易,一见梅花兴无极。东山东畔西湖西,千载清风只如一。
不须此地感今昨,且向南枝观复剥。野桥石出水未生,江路云凝雪初阁。
主人自是神仙者,藜杖葛巾花树下。寒英疏映霜菊明,老干斜依风竹亚。
天生嘉植真瑰奇,古来幽士多爱之。今人已追古人躅,后人行复今人追。
梅花于人元耐久,百年对花当对酒。愿倾北斗为君觞,更指东山祝君寿。
闻道边头数万兵,倒戈归我我遗民。
处降失策国非国,清野无粮人食人。
关外数州城不猎,山阳孤戍草无春。
书生忧愤空头白,自有经纶社稷臣。
放船千里凌波去。略为吴山留顾。云屯水府,涛随神女,九江东注。北客翩然,壮心偏感,年华将暮。念伊嵩旧隐,巢由故友,南柯梦、遽如许。
回首妖氛未扫,问人间、英雄何处。奇谋报国,可怜无用,尘昏白羽。铁锁横江,锦帆冲浪,孙郎良苦。但愁敲桂棹,悲吟梁父,泪流如雨。
采药看云忘归却,洞房篁竹锁烟霏。传钞粹语如真诰,偶辨星文识少微。
暗水但闻笙罄远,清斋留供茯苓肥。先生未肯逢人道,颇笑东坡怕忍饥。
一别乡关十五年,寸心日夜望归田。孤舟暮雨沧江上,茅屋秋风夕照边。
归梦常时随越鸟,倦游何意复幽燕。小楼昨夜东风起,又见天边斗柄旋。
我怀苏子瞻,白发谪岭南。当时梅花有佳句,至今清气遗江潭。
江南见耳孙,气貌殊不凡。平生不识耕与蚕,经史六艺俱沉酣。
昔年横经坐太学,壁水浩荡恩波涵。高堂忽念垂鹤发,丹陛一夕辞朝簪。
归来结屋依苍岩,白日对客惟清谈。我家茅屋深烟岚,门前绿树垂黄柑。
徵书一夕下岩穴,长江万里随风帆。云根黄独如斗大,十年无梦携长镵。
读君新诗如梦觉,令我一唱叹者三。逋仙旧居偶一过,夜雨苍苔荒石龛。
南枝久己化荆棘,缟衣无复来毵毵。我方束书上京国,百拙自叹无一堪。
长途两脚倦行役,黄尘扑面羞青衫。明年傥遂归田约,白首相见期无惭。
芦荻烧残孟德舟,洞箫吹彻子瞻愁。昨从赤壁矶头过,水冷鱼惊月一钩。
幽寻兰若已多欢,更踏崇山望远山。高阁路馀心未惬,秀岩目尽兴初还。
陇云凝素晴犹阔,篱菊分金暖尚悭。飞盖不须容易去,且偷閒暇笑谈间。
朝漕百舟金,暮漕百舟粟。
一岁漕几舟,京师犹不足。
此河百馀年,此舟日往复。
自从有河来,宜积万千屋。
如何尚虚乏,仅若填空谷。
岁或数未登,飞传日逼促。
嗷嗷众兵食,已忧不相属。
东南虽奠安,亦宜少储蓄。
奈何尽取之,曾不留斗斛。
秦汉都关中,厥田号衍沃。
二渠如肥膏,凶年亦生谷。
公私富囷仓,何必收珠玉。
因以转实边,边兵皆饱腹。
不闻漕汴渠,尾尾舟衔轴。
关中地故存,存渠失淘斸。
或能寻旧源,鸠工凿其陆。
少缓东南民,俾之具饘粥。
兹岂少利哉,可为天下福。
霸国江山天下壮,兴王人物向来稀。花馀吴苑迷仙仗,柳拂陈宫见舞衣。
北府驻兵犹昨日,中原杂虏几斜晖。自南混北归真主,六代空惭事业微。